UAV: Uniforme Administratieve Voorwaarden

UAV staat voor Uniforme Administratieve Voorwaarden voor de uitvoering van werken en van technische installatiewerken 2012 (UAV 2012). De UAV kan van toepassing worden verklaard in een contract of aannemingsovereenkomst in de bouw. De UAV regelt de contractverhoudingen tussen opdrachtgever en aannemer.

Met het van toepassing verklaren van de UAV wordt een bestek of aannemingsovereenkomst vereenvoudigd doordat veel administratieve zaken in de bestektekst kunnen worden weggelaten. Bestekken en overeenkomsten zijn bij toepassing van de UAV meer uniform. Het opstellen van een overeenkomst of een bestek wordt op deze wijze minder arbeidsintensief.

De UAV 2012 is het resultaat van samenwerking tussen de bouwsector en de overheid. De UAV is uitgegroeid tot een standaardregeling die bij projecten van de overheid en bij projecten in de private sector wordt toegepast. NB: doch dit is geen ‘Standaardregeling’ zoals dat in juridische zin wordt bedoeld; (daartoe zou de arbitragebepaling moeten verdwijnen die juist zeer wordt gewaardeerd door de gebruikers van deze regels).

De UAV 2012 is onderverdeeld in hoofdstukken en paragrafen en is ontstaan vanuit de AV 1938, de eerste UAV (1968) en de UAV 1989. In 2012 zijn de Uniforme Administratieve Voorwaarden voor de uitvoering van Technische Installatiewerken 1992 (UAVTI 1992) samengebracht in de UAV 2012. De UAVTI 1992 is vanaf 2012 niet meer geldend.

De UAV 2012 valt onder het privaatrecht. Geschillen worden beslecht bij de Raad van Arbitrage voor de Bouw. Zaken die buiten de bepalingen van de UAV vallen kunnen aan de rechter worden voorgelegd.

De bepalingen in de UAV kunnen zo nodig in het bestek worden gewijzigd. Dit kan zijn om de positie van de opdrachtgever te versterken of om de bepalingen aan te passen aan de projectsituatie.

UAV-GC

Kenmerkend voor een geïntegreerde contractvorm is de samenvoeging van taken en verantwoordelijkheden binnen de bouwprocesfuncties in één te contracteren partij. De opdrachtgever blijft de rol van initiatiefnemer van het project vervullen en opdrachtnemer realiseert het project door middel van ontwerp- en uitvoeringswerkzaamheden. Binnen de kaders van de UAV-GC worden 4 rollen onderscheiden te weten:

• Initiatief
• Ontwerp
• Uitvoering
• Meerjarig onderhoud

Opdrachtgever als initiatiefnemer in het bouwproces dient het project vorm te geven vanaf allereerste initiatief tot en met de beheers en /of exploitatiefase, doorgaans schakelt zij daarbij in de verschillende fasen deskundigen in. Bij het inschakelen van externe deskundigen haakt het aanbestedingsbeleid en -regelgeving voor overheidsinstanties in op het bouwproces.

Het staat de opdrachtgever in principe per project vrij om invulling te geven aan de verdeling van taken binnen de rollen van ontwerp, uitvoering en meerjarig onderhoud. De UAV-GC geeft de mogelijkheid om de verantwoording en actieve betrokkenheid voor het ontwerp te verschuiven en te verdelen tussen opdrachtgever en opdrachtnemer. Dit geldt eveneens voor de functie van uitvoering. Maar let wel dat de mate van actieve betrokkenheid van de opdrachtgever kan leiden tot een verschuiving van de verantwoording van opdrachtnemer naar opdrachtgever.

Binnen het bouwproces zijn de volgende fasen te onderscheiden:

• Precontractfase
• Aanbestedingsfase
• Contractfase of Realisatiefase
• Evaluatiefase

Verschil tussen contracten op basis van de UAV1989 ten opzichte van contracten op basis van de UAV-GC 2005

Het verschil tussen beide contractvormen is de verschuiving van de verantwoordelijkheid voor het ontwerp. De verschuiving van ontwerpbeslissingen van opdrachtgever naar opdrachtnemer kent een zogenaamde glijdende schaal waarbij het traditionele contract op basis van de UAV één van de uitersten is.

Bij het traditionele contract stelt de Opdrachtgever het uitvoeringsontwerp (bijvoorbeeld een RAW-bestek) op. Terwijl bij geïntegreerde contracten kan worden gekozen voor een drietal varianten waarbij opdrachtgever minimaal een Programma van Eisen met functionele specificaties opstelt, eventueel aangevuld met een Voorlopig Ontwerp of zelfs een Definitief Ontwerp.

Ook is in de UAV-GC 2005 geregeld dat de verantwoordelijkheid voor het verkrijgen van de noodzakelijke vergunningen kan worden verschoven naar een inspanningsverplichting voor de opdrachtnemer. In feite biedt het contract op basis van de UAV-GC 2005 de mogelijkheid om te komen tot een optimale risicoverdeling tussen opdrachtgever en opdrachtnemer, niet alleen voor wat betreft de vergunningen maar ook risico’s voortvloeiend uit ontwerpmethoden en uitvoeringstechnieken. Uitgangspunt daarbij moet zijn dat risico’s moeten worden gelegd bij de partij die deze het best in staat is te dragen, beperken of beheersen.

Daarnaast kan opdrachtgever bij een contract op basis van de UAV-GC 2005 bepalen in welke mate zij betrokken blijft bij het werk. Traditionele termen als directievoering en toezicht waarbij de producten van de opdrachtnemer worden gekeurd maken plaats voor toetsen en accepteren. Het toetsen is een activiteit die de opdrachtgever voor zichzelf verricht om vast te stellen of de Opdrachtnemer zijn verplichtingen nakomt. Bij de acceptatieprocedure is er sprake van een proces onderbrekende moment die leidt tot een “go”- of “no-go”-beslissing van Opdrachtgever op basis waarvan de opdrachtnemer haar werkzaamheden dient te hervatten.